Την Κυριακή των Μυροφόρων η Ναύπακτος γιόρτασε την 195η επέτειο απελευθέρωσής της από τον τουρκικό ζυγό
Τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου, μετά τήν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ, ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος παρακολούθησε τήν παρέλαση παραδοσιακῶν Συλλόγων καί ἱππέων ἐνδεδυμένων μέ τίς τοπικές ἐνδυμασίες στήν παραλία τῆς Ψανῆς. Ἡ ἐκδήλωση κατέληξε στό Ἐνετικό λιμάνι τῆς Ναυπάκτου, ὅπου ἔγινε ἡ ἀναπαράσταση τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κυβερνήτη Ἰωάννη Καποδίστρια στήν πόλη. Παρόντες μεταξύ ἄλλων ἦταν καί οἱ Δήμαρχοι, Ἀγρινίου κ. Γεώργιος Παπαναστασίου καί Θέρμου κ. Σπυρίδων Κωνσταντάρας.
Ὁ Σεβασμιώτατος στόν σύντομο χαιρετισμό του μίλησε γιά τήν μεγάλη ἱστορία τῆς πόλεως Ναυπάκτου (πεντέμιση χιλιάδων ἐτῶν), γιά τήν μεγάλη ἱστορία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, πού ὡς Ἐπισκοπή ἀναφέρεται ἀπό τόν 4ο αἰώνα μ. Χ., γιά τήν τιμή νά εἶναι Μητροπολίτης αὐτῆς τῆς Μητροπόλεως καί νά μένη μέσα στήν Καστροπολιτεία, στό ἱστορικό λιμάνι. Ἔπειτα εὐχαρίστησε τόν Δήμαρχο γιά τήν διοργάνωση τῶν ἐκδηλώσεων, τήν Πρόεδρο τοῦ Συλλόγου Σουλιωτῶν, κ. Μαρία Σαγώνα καί εὐχήθηκε νά ζοῦμε μέ ἐλευθερία, ὄχι μόνον ἐθνική, ἀλλά καί κοινωνική, ψυχική καί πολιτιστική.
Τήν Κυριακή τό πρωΐ ὁ Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στόν Ἀναστάσιμο Ὄρθρο καί τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Ναυπάκτου. Συλλειτούργησε μέ τούς Ἱερεῖς, π. Θωμᾶ Βαμβίνη, Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο, Ἀρχιμ. π. Ἀντώνιο Βαζούρα, Ἀρχιμ. π. Πολύκαρπο Θεοφάνη καί τούς Διακόνους π. Παΐσιο Παρασκευᾶ καί π. Ἀντώνιο Ἀντωνιάδη.
Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς, πού περιγράφει τήν ἐπίσκεψη τῶν Μυροφόρων γυναικῶν στό μνημεῖο, γιά νά ἀλείψουν μέ ἀρώματα τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.
Εἶπε ὅτι τό Σάββατο ἦταν γιά τούς Ἑβραίους ἡμέρα ἀναπαύσεως καί προσευχῆς γιά τήν ἀνάμνηση τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ σέ ἕξι ἡμέρες, γιά τήν σύναψη τῆς Διαθήκης τοῦ λαοῦ μαζί Του καί τήν ἔξοδό τους ἀπό τήν δουλεία τῆς Αἰγύπτου. Ὅμως, δέν ὑπῆρξε ποτέ τέτοιο Σάββατο, ὅπως ἐκεῖνο, μετά τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ στόν Σταυρό.
Γιά τόν Χριστό ἦταν εὐλογημένο Σάββατο, διότι τό Σῶμα Του ἦταν στό μνημεῖο μαζί μέ τήν Θεότητά Του, καί ἡ ψυχή κατέβηκε στόν Ἅδη, στό κράτος τοῦ θανάτου, μαζί μέ τήν Θεότητά Του, καί ἐνίκησε τόν θάνατο καί ἐλευθέρωσε ὅλους τούς δικαίους. Γιά τούς Μαθητές ἦταν ἕνα Σάββατο γεμάτο ἀπό φόβο γιά τά γεγονότα πού προηγήθηκαν, ἀπό λύπη καί μετάνοια. Γιά τούς ἡγέτες τοῦ λαοῦ ἦταν ἡμέρα βδέλυγμα. Ὑποτίθεται ὅτι ἔκαναν θυσίες καί προσευχές στόν Θεό, ἐνῶ εἶχαν βάψει τά χέρια τους μέ τό Αἷμα τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, Αὐτοῦ πού τούς ἔδωσε ἐντολή νά τηροῦν τό Σάββατο καί νά ἑορτάζουν τό Πάσχα. Γιά τόν λαό ἦταν ἡμέρα γεμάτη ἐνοχές γιά ὅσα ἔγιναν στά Ἱεροσόλυμα καί ἀπογοήτευση, ὅπως φαίνεται στούς δύο Μαθητές πού πηγαίνουν πρός Ἐμμαούς. Γιά τίς Μυροφόρες γυναῖκες ἦταν Σάββατο γεμάτο ἀπό ἀγάπη, ἱερό πόθο, ἀφοῦ ἀγόρασαν ἀρώματα καί, ξημερώματα τῆς ἄλλης ἡμέρας, ἤθελαν νά πορευθοῦν στό μνημεῖο, γιά νά ἀλείψουν τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτό τό Σάββατο ἦταν φοβερό, ἀλλά καί τό τελευταῖο Σάββατο στήν ἱστορία, διότι ἀπό τότε ἔχασε τήν ἀξία του καί ἀπέκτησε νόημα ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ Κυριακή. Κατέληξε ὅτι πρέπει νά τιμᾶμε καί νά σεβόμαστε τήν Κυριακή, μέ ἐκκλησιασμό, προσευχή, ξεκούραση καί ἀγαθοεργίες.
Πρίν τήν ἀπόλυση τελέσθηκε Δοξολογία ἐπί τῇ ἀπελευθερώσει τῆς πόλεως Ναυπάκτου, παρουσία τῶν: κ. Μίλτου Ζαμπάρα, Βουλευτή Αἰτωλοακαρνανίας, κ. Σπύρου Διαμαντόπουλου, Δημάρχου Μεσολογγίου, κ. Βασιλείου Γκίζα, Δημάρχου Ναυπακτίας, κ. Χρήστου Παΐσιου, προέδρου τοῦ Περιφερειακοῦ Συμβουλίου Δυτικῆς Ἑλλάδος, κ. Ἄγγελου Σταυρόπουλου, προέδρου τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου καί μελῶν τοῦ Περιφερειακοῦ καί Δημοτικοῦ Συμβουλίου, καθώς καί ἐκπροσώπων τῆς Πυροσβεστικῆς καί τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας.
Μετά τό πέρας τῆς Δοξολογίας ἀναφέρθηκε στό ὅτι οἱ καμπάνες πού κτύπησαν κατά τήν Δοξολογία δωρήθηκαν ἀπό τόν εὐσεβῆ Κυβερνήτη Ἰωάννη Καποδίστρια στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου μετά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Ναυπάκτου καί ἀπό τότε κτυποῦν κάθε μέρα καί κατά τίς μεγάλες ἑορτές καί διαλαλοῦν τήν εὐσέβεια καί τήν ἐλευθερία.
Λαμβάνοντας ἀφορμή ἀπό αὐτό τό γεγονός εἶπε ὅτι ὑπάρχει ἑνότητα μεταξύ Ἐκκλησίας καί Ἔθνους καί αὐτή δέν μπορεῖ νά διασπασθῆ ποτέ. Ἐπιπλέον, τόνισε ὅτι τότε, τό 1829, Μητροπολίτης ἦταν ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἄρτης Πορφύριος καί μέ τήν ἀπελευθέρωση τῆς Ναυπάκτου καί τοῦ Μεσολογγίου χαρακτηρίσθηκε Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Μεσολογγίου (1830-1833).
Μετά τήν Δοξολογία καί τήν ἀπόλυση τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος καί οἱ Ἀρχές τοῦ τόπου μετέβησαν στήν πλατεία Λιμένος, ὅπου ἐψάλη ἐπιμνημόσυνη δέηση καί ἔγινε κατάθεση στεφάνων στό ἄγαλμα τοῦ Νότη Μπότσαρη.
Στόν σύντομο χαιρετισμό του ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στό ὅτι ἡ πόλη τῆς Ναυπάκτου, μετά τήν ἀπελευθέρωσή της, δόθηκε ἀπό τόν Κυβερνήτη Ἰωάννη Καποδιστρία ὡς διαμονή στούς Σουλιῶτες, πού μέχρι τότε πολεμοῦσαν στό Μεσολόγγι καί ἀλλοῦ, ἐνῶ ἦταν ἄστεγοι, καί ἀπετέλεσαν μιά ἑνότητα μέ τούς Ναυπακτίους. Ὑπενθύμισε, ὅμως, ὅτι στούς ἡρωικούς ἀγῶνες τοῦ Μεσολογγίου καί κατά τήν ἡρωική Ἔξοδο, μεταξύ τῶν φονευθέντων, ἔπεσαν ἡρωικά καί 326 Ναυπάκτιοι, τούς ὁποίους κατέγραψε σέ βιβλίο ὀνομαστικά μέ πλήρη στοιχεῖα ὁ ἱστορικός καί λογοτέχνης Ντίνος Μακρυγιάννης.
Γι’ αὐτό πρότεινε νά κινηθῆ ἡ διαδικασία ἀπό τόν Δῆμο Ναυπακτίας καί τούς πολιτιστικούς φορεῖς, σέ συνεργασία μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη, νά τεθοῦν στόν Κῆπο τῶν Ἡρώων τῆς Ἱερᾶς Πόλεως Μεσολογγίου δύο μνημεῖα: Πρῶτον, τῶν ἡρωικῶς πεσόντων Ναυπακτίων στίς Πολιορκίες τοῦ Μεσολογγίου καί κατά τήν ἡρωική Ἔξοδο, καί δεύτερον τῶν ἀγωνισθέντων κατά τήν Ἐπανάσταση καί στήν περιοχή Ρουμελιωτῶν γυναικῶν.
Ακολουθήστε το Agrinio2Day στο Google News
