Τασούλας από Μεσολόγγι: Χρωστάμε στους ελεύθερους πολιορκημένους την ελευθερία και τις φιλοδοξίες μας
«Γιορτάσαμε πριν από λίγα χρόνια, υπό αντίξοες συνθήκες, λόγω πανδημίας, τα 200 χρόνια από το ξέσπασμα της επανάστασης. Τα γιορτάσαμε εντυπωσιακά και ξαναστοχαστήκαμε το ξεκίνημά μας, ξαναστοχαστήκαμε πόσο δύσκολα, πόσο αφάνταστα δύσκολα ξεκίνησε η ελευθερία στην Ελλάδα, ώστε κατανοώντας αυτή τη δυσκολία την ανυπέρβλητη, ιδίως οι γενιές οι δικές μας που δεν έζησαν πόλεμο και τρομακτικές κακουχίες, κατανοώντας λοιπόν το πώς ξεκινήσαμε να αντιληφθούμε το χρέος μας απέναντι σε εκείνους που μας χάρισαν την ελευθερία μας. Και αυτό το χρέος, είναι χρέος ευγνωμοσύνης, προκοπής, ευημερίας και προστασίας της κυριαρχίας Ελλάδας που αυτοί μας χάρισαν».
Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τασούλας, την αντιφώνησή του προς τον δήμαρχο Μεσολογγίου, Σπύρο Διαμαντόπουλο, κατά την διάρκεια του επισήμου γεύματος που παρέθεσε ο δήμαρχος για την 199η επέτειο της εξόδου των ελεύθερων πολιορκημένων και συνέχισε:
«Τα επόμενα χρόνια με σηκωμούς, αλλά και με χαμηλώματα, με καταστροφές, αλλά και με θριάμβους, διότι πρέπει να κάνουμε και την αυτοκριτική μας και τον αυτοεπαινό μας, φτάσαμε ως εδώ. Μια χώρα μέσα στους μεγαλύτερους διεθνείς οργανισμούς, η οποία πλάθει καθημερινά το μύθο της ζωής της και καλούμαστε να είμαστε ταυτόχρονα ορισμένες φορές και άνθρωποι των καιρών και άνθρωποι της ιστορίας. Θα ήταν προτιμότερο να είμαστε διαρκώς άνθρωποι των καιρών, άνθρωποι δηλαδή της διαχειρίσεως της καθημερινότητάς μας, αλλά έρχονται και ώρες που πρέπει να μεταβληθούμε και σε ανθρώπους της ιστορίας σαν τους ελεύθερους πολιορκημένους. Τι ήταν οι ελεύθεροι πολιορκημένοι. Ήταν άνθρωποι των καιρών που αντελήφθησαν το χρέος τους και αδελφωμένοι, χωρίς πείσματα και φθόνους, σε μία αδιάσπαστη δέσμη ενότητας, αποφάσισαν την έξοδο και κατέκτησαν κάτι περισσότερο από τη νίκη. Κατέκτησαν την αιώνια δόξα και πήρε πάλι πάνω της η επανάσταση και αναρριπίστηκε και πάλι ο φιλελληνισμός και ξανασκέφθηκαν οι μεγάλες δυνάμεις ότι η παράταση της ελληνικής επανάστασης κόντρα στην οθωμανική αυτοκρατορία θίγει και τα συμφέροντα τους και ότι πρέπει να λήξει. Και άρχισε σιγά-σιγά από την έξοδο, από τις τρεις πύλες της ένδοξης κολάσεως, να μπαίνει η ελευθερία στην Ελλάδα. Από τις ίδιες πύλες, την ίδια στιγμή, άρχισε να μπαίνει σιγά-σιγά η ελευθερία στη χώρα μας. Και μετά την ανεξαρτησία την επίσημη του ‘30 μεγαλώναμε διαρκώς και φτάσαμε έως σήμερα».
Παράλληλα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τόνισε ότι «θυμόμαστε τις δύσκολες στιγμές που έρχονται αυτούς τους ανθρώπους των καιρών, που έγιναν άνθρωποι της ιστορίας» και πρόσθεσε: «Μπορούμε και εμείς σήμερα, που ο διεθνής ορίζοντας είναι αλλοπρόσαλλος, είναι περίεργος, ένας διεθνής ορίζοντας, ο οποίος μας παραξενεύει με τις αλλαγές που φαίνεται να επέρχονται και στην γεωπολιτική και στην γεωοικονομία . Ωστόσο, πρέπει η αντιμετώπιση του διεθνούς ορίζοντα να γίνει με την δική μας συνταγή, με την συνταγή της ψυχραιμίας, των συμμαχιών μας, με την συνταγή του ότι η Ελλάδα κατάφερε πάντα από την έναρξη της επανάστασης, σε εποχές ανακατατάξεων όπως και τώρα, να κάνει την σωστή επιλογή της ιστορίας».
Επίσης, ο Κωνσταντίνος Τασούλας σημείωσε ότι «οφείλουμε να ακολουθούμε το παράδειγμα των ελεύθερων πολιορκημένων όταν χρειάζεται και να μην διστάσουμε ποτέ μετατρέψουμε τους εαυτούς μας σε αυτό το υπέροχο παράδειγμα».
Νωρίτερα, ο κύριος Τασούλας, μετά τη δοξολογία στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, παρακολούθησε την παρέλαση και κατέθεσε στεφάνι στον Κήπο των Ηρώων. Στη συνέχεια, απένειμε τα έπαθλα στους νικητές του 77ου αγώνα «Δρόμος Θυσίας» και έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Σήμερα, εδώ στην ιερά πόλη του Μεσολογγίου, λαός και αρχές, με σεμνότητα και αποφασιστικότητα εν σχέσει με τη μνήμη αυτή, τιμήσαμε την αυτοθυσία και την αυταπάρνηση. Τιμήσαμε αφάνταστη αυτοθυσία και αφάνταστη αυταπάρνηση. Ενός λαού ο οποίος συμπύκνωσε με τη συμπεριφορά του τη νύχτα προς την Κυριακή των Βαΐων του 1826 το «Ελευθερία ή θάνατος» προτιμώντας το «Ελευθερία» διά του θανάτου. «Λαλεί πουλί παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει». Αυτή ήταν η κατάσταση στο Μεσολόγγι πριν την έξοδο. Πριν την έξοδο από τις τρεις πύλες οι οποίες δεν οδήγησαν τους Ελεύθερους Πολιορκημένους στη νίκη. Τους οδήγησαν σε κάτι σπουδαιότερο. Τους οδήγησαν στη δόξα. Και αυτή η δόξα έδωσε νέα πνοή και ορμή στην Επανάσταση, η οποία ήδη από το 1824, λόγω των δύο εμφυλίων πολέμων, είχε αρχίσει να κάμπτεται.
Έδωσε νέα πνοή και νέα ορμή στην Επανάσταση πανευρωπαϊκά. Αναζωπυρώθηκε σημαντικά ο φιλελληνισμός. Και οι ξένες Μεγάλες Δυνάμεις, βλέποντας τη βαρβαρότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έναντι ενός χριστιανικού λαού, οι Μεγάλες Δυνάμεις λογαριάζοντας και τα συμφέροντά τους που εθίγονταν απ’ την παράταση, την ηρωική παράταση του αγώνα, άρχισαν σιγά σιγά να αντιμετωπίζουν την Επανάσταση την Ελληνική, σαν κάτι που έπρεπε να αναγνωρίσουν.
Ήρθε το πρωτόκολλο της Πετρούπολης το 1826, ήρθε το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1827, λίγο πριν το Ναβαρίνο, ήρθε το Ναβαρίνο, το οποίο κατέστρεψε τον Οθωμανικό στόλο. Και όλα αυτά επηρεάστηκαν και από τη δόξα και από τη θυσία του Μεσολογγίου. Ήρθε εν συνεχεία ο Καποδίστριας, κατελήφθη η στερεά Ελλάδα, τα πράγματα άρχισαν να γυρίζουν και φτάσαμε αρχές του 1830, που η Ελλάδα αναγνωρίστηκε επισήμως, διεθνώς, με πρώτα σύνορα, επαναλαμβάνω πρώτα σύνορα, για φανταστείτε, τις εκβολές του Σπερχειού και του Αχελώου. Και αυτές τις εκβολές του Σπερχειού και του Αχελώου, τις χρησιμοποιήσαμε ως εφαλτήριο για να σηκώσουμε κεφάλι τα επόμενα χρόνια και να φτάσουμε ίσαμε δω.
Το Μεσολόγγι ήταν λοιπόν μία ορμή και μία πνοή για την Επανάσταση. Είναι όμως και μία έμπνευση για όλους εμάς. Πώς το λέει ο Παλαμάς το Μεσολόγγι; Το λέει «χαρά της ιστορίας». Και το λέει «άχρονη θύμηση».
Μπαίνοντας στο Πάρκο των Ηρώων, εδώ, καταλαβαίνεις τι σημαίνει άχρονη θύμηση. Καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος εξαφανίζεται. Και ό,τι συνέβη πριν 199 χρόνια, είναι σαν να συνέβη χθες. Και αυτή η άχρονη θύμηση, και αυτή η χαρά της δικαιωμένης ιστορίας σήμερα, μας εμπνέει. Γιατί ξέρουμε πώς ξεκινήσαμε. Ξέρουμε πού χρωστάμε.
Χρωστάμε στους Ελεύθερους Πολιορκημένους. Την ελευθερία, την προκοπή, τις επιδιώξεις μας και τις φιλοδοξίες μας. Και τους χρωστάμε και κάτι ακόμη. Ακόμη μεγαλύτερο. Ότι αν χρειαστεί, όπως κι εκείνοι, εάν κινδυνεύσει ο οίκος μας και η τιμή μας, θα τα προστατεύσουμε ανυποχώρητα. Αυτή η ανυποχώρητη απόφασή μας, να προστατεύσουμε την τιμή και τον οίκο μας, συμβολίστηκε σήμερα εδώ, από την παρουσία όχι μόνο του λαού του Μεσολογγίου, αλλά λαού απ’ όλη την Ελλάδα. Και αυτή την τιμή προς τη μνήμη τους, συμβόλισε το στεφάνι που είχα την υπέρτατη τιμή να καταθέσω εν ονόματι του ελληνικού λαού, στη μνήμη των Ελεύθερων Πολιορκημένων».
protothema.gr
Ακολουθήστε το Agrinio2Day στο Google News
