Μήνυμα Κυριακής Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού

Η λέξη «ειρήνη» στην Αγία Γραφή
σημαίνει την εσωτερική πληρότητα, την πνευματική αρμονία
και την συμφιλίωση του ανθρώπου με τον Θεό

Του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού

Ζούμε σε έναν ταλαιπωρημένο πλανήτη από τις κραυγές των εμπολέμων στα πεδία των μαχών και από το αίμα των αθώων στις ερειπωμένες πόλεις. Η ψυχή μας ζητά όσο τίποτε άλλο την ειρήνη και η καρδιά μας διψάει να δει επιτέλους τους ανθρώπους αδελφωμένους.
Η λέξη «ειρήνη», τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη, έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος απ’ όσο νομίζουμε. Δεν σημαίνει μόνο την λήξη των εχθροπραξιών αλλά την εσωτερική πληρότητα, την πνευματική αρμονία και την συμφιλίωση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό. Στη σημερινή αποστολική περικοπή, ο απόστολος Παύλος συσχετίζει αυτού του είδους την ειρήνη με την πίστη στον Χριστό και καλεί τους Εβραίους συμπατριώτες του να θεωρήσουν αυτήν την πίστη ως τον μοναδικό δρόμο συνάντησης με τον επουράνιο Πατέρα όλων μας.
Η αμαρτία, δηλαδή ο εκτροχιασμός που επιλέξαμε από τον δρόμο που είχε χαράξει για μας ο Θεός, έφερε στον άνθρωπο και στον κόσμο ολόκληρο την σύγχυση και την ταραχή. Με την αμαρτία, ο άνθρωπος έγινε εχθρός του Θεού αλλά και εχθρός του εαυτού του. Ο μόνος που μπορεί να φέρει και πάλι στον άνθρωπο την ειρήνη, είναι ο Χριστός. Αυτός άνοιξε ξανά τον δρόμο της συνάντησης με τον Δημιουργό μας. Αυτός μας φανέρωσε την άπειρη πατρική αγάπη του Θεού για μας. Αυτού την ειρήνη ζητάμε συνεχώς σε κάθε Θεία Λειτουργία.
Αμέσως, λοιπόν, μετά την έναρξη της Θείας Λειτουργίας με το «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», η πρώτη δέηση που εκφωνεί ο Ιερέας λειτουργός είναι: «Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν». Καλούμαστε δηλαδή, να γεμίσουμε την ψυχή μας με την ειρήνη της παρουσίας του Χριστού, ώστε να ατενίσουμε νοερά το πρόσωπό Του και να απευθύνουμε προς Αυτόν την προσευχή μας. Χωρίς την ειρήνη της πίστεως, ο νους δεν μπορεί να κινηθεί προς τα απόκρυφα μυστήρια του Θεού. Αυτή η πρώτη δέηση αποτελεί την έναρξη μιας σειράς μικρών δεήσεων που έχουν ως βασικό αίτημα την ειρήνη και τη συμφιλίωση με το Θεό, με τους συνανθρώπους μας και με όλη τη δημιουργία. Για τον λόγο αυτό ονομάζονται «ειρηνικά». Ο Ιερέας στέκεται μπροστά στην Αγία Τράπεζα και μας καλεί να εναποθέσουμε με εμπιστοσύνη όλους τους φόβους, τις αγωνίες και τα αιτήματά μας στα χέρια του Κυρίου. Κάθε δέηση είναι ένας βαθύς πόθος για μια ζωή συμφιλιώσεως και αγάπης. Και ο Ιερέας συνεχίζει:
«Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου». Αυτό είναι το μεγάλο όραμα και η μεγάλη ευχή ολόκληρης της ανθρωπότητας σήμερα.
«Υπέρ ευσταθείας των αγίων του Θεού εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως». Σαν ένα καράβι πλέει η Εκκλησία μας στα αγριεμένα κύματα της κάθε εποχής. Το πηδάλιο όμως κρατά ο Κύριος και Αυτόν παρακαλούμε να κρατά την Εκκλησία σταθερή και αταλάντευτη στην αλήθεια και την κοινή πίστη. Μόνον πάνω σε αυτά τα δύο μπορεί να στηριχτεί η ενότητα των Χριστιανών.
«Υπέρ του αγίου οίκου τούτου και των μετά πίστεως, ευλαβείας και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν». Παρακαλούμε τώρα τον Κύριο να διαφυλάττει αβλαβή επί αιώνες τον Ιερό Ναό που βρισκόμαστε και να εκπληρώνει τα δίκαια αιτήματα των πιστών, που εισέρχονται σε αυτόν με πίστη και βαθιά ευλάβεια.
«Υπέρ του Άρχιεπισκόπου ημῶν, του τιμίου πρεσβυτερίου, δηλαδή των Ιερέων, της εν Χριστώ διακονίας, δηλαδή των Διακόνων, παντός του Κλήρου και του λαού, του Κυρίου δεηθώμεν». Ιδιαίτερα κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας, νιώθουμε τους κινδύνους που συναντούν στις διακονίες τους οι λειτουργοί – Επίσκοποι, Ιερείς, Διάκονοι – και παρακαλούμε τον Θεό για αυτούς.
«Υπέρ του ευσεβούς ημών έθνους, πάσης αρχής και εξουσίας εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν». Ζητάμε από τον Κύριο να σταθεί δίπλα στο Έθνος και την πατρίδα μας, με την προϋπόθεση να έχουμε διαρκώς στραμμένη την ελπίδα μας προς Εκείνον.
«Υπέρ της πόλεως και ενορίας ταύτης… του Κυρίου δεηθώμεν». Ο άπειρος Θεός βρίσκεται αυτοπροσώπως και πλήρης σε κάθε ενορία και σε κάθε πόλη. Για Εκείνον δεν υπάρχει η μεγάλη και η μικρή Ενορία, το σημαντικό και το ασήμαντο ποίμνιο, το «μακρυά» και το «κοντά». Και η πιο μικρή σύναξη των Χριστιανών είναι ο τόπος που κατοικεί και αναπαύεται. Έτσι και τώρα, ο Κύριος στέκει ανάμεσά μας.
«Υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών, του Κυρίου δεηθώμεν». Ο άνθρωπος, που με την αμαρτία μετέβαλε ολόκληρη τη Δημιουργία σε πεδίο αρπαγής και λεηλασίας, έρχεται τώρα να ζητήσει από τον Θεό να πάψει η καταστροφική ταραχή της φύσεως και να έχει ο άνθρωπος το περιβάλλον ως σύμμαχο στις ειρηνικές του εργασίες.
«Υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών, του Κυρίου δεηθώμεν». Με την αγάπη που γεμίζει ο Χριστός τις καρδιές μας, όπου μπορούμε προσφέρουμε στον συνάνθρωπό μας. Οι δυνάμεις μας όμως δεν επαρκούν. Ζητάμε τώρα από τον Κύριο να αναλάβει Εκείνος την παρηγοριά των ανθρώπων και τη σωτηρία τους από κάθε περίσταση.
«Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν. Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς ο Θεός τη ση χάριτι». Γεμάτη θλίψεις είναι αυτή η ζωή, γεμάτη πειρασμούς και αντιξοότητες. Είναι στιγμές που ο νους βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση από τα απανωτά χτυπήματα και το κορμί πάσχει από την ασθένεια. Τότε, μόνον το χέρι του Θεού μπορεί να δώσει λύσεις και μόνον η αγάπη Του μπορεί να παρηγορήσει και να στηρίξει.
Στο τέλος κάθε δεήσεως, ο ιεροψάλτης, ως φωνή όλων μας επαναλαμβάνει το «Κύριε ελέησον». Είναι η στιγμή, της επίγνωσης πως οι δυνάμεις μας δεν επαρκούν, πως οι πτώσεις μας είναι διαρκείς, πως οι πνευματικοί κόποι μας δεν ευοδώνονται. Το «Κύριε ελέησον» είναι μια κραυγή προς τον Χριστό να αναλάβει Εκείνος αποκλειστικά τη σωτηρία μας.
Στο τέλος των «Ειρηνικών» μνημονεύουμε την Παναγία και όλους τους αγίους και οδηγούμαστε σε μια από τις ωραιότερες φράσεις ολόκληρης της Θείας Λειτουργίας: «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Ένα κάλεσμα είναι αυτή η δέηση! Κάλεσμα για βαθιά αγάπη με τους αδελφούς μας και παράδοση ολόκληρης της ζωής μας στα χέρια του Θεού.
Ο καθένας από μας γνωρίζει πόσο συχνά η ταραχή και ο φόβος, η απογοήτευση και οι εσωτερικές συγκρούσεις, το παράπονο και ο θυμός κατακλύζουν την ψυχή μας και εκδιώκουν την γαλήνη και την ειρήνη. Τα «Ειρηνικά» αποτελούν μια ανακεφαλαίωση όλων των αιτημάτων που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος και για τον λόγο αυτό, επαναλαμβάνονται αρκετές φορές κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Αν η ψυχή μας συντονιστεί με τις λέξεις που εκφωνεί ο Ιερέας, είναι βέβαιο πως η πολυπόθητη ειρήνη, ως δώρο του Αγίου Πνεύματος, θα σκορπίσει τον σάλο και θα μας οδηγήσει στο ασφαλές λιμάνι της πίστεως. Τρεις είναι οι προϋποθέσεις: η επίγνωση των ασθενών μας δυνάμεων, η απόφασή μας να μετανοούμε διαρκώς και η απόλυτη εμπιστοσύνη στο έλεος και τη δύναμη του Χριστού. Ένα «Κύριε ελέησον» περιμένει ο Χριστός για να μας αγκαλιάσει. Ας χαρίσουμε στον εαυτό μας την απέραντη γαλήνη αυτής της αγκαλιάς.

Ακολουθήστε το Agrinio2Day  στο Google News