Μια προσκοπική ανάσα ζωής στο Σχολείο του Αμπελακίου

Μια δόση ζωής, παιδικών φωνών και ελπίδας φυσάει αυτό το Σαββατοκύριακο στο προαύλιο του πρώην Δημοτικού Σχολείου Αμπελακίου. Εκεί που κάποτε αντηχούσαν οι φωνές των μαθητών και οι κιμωλίες έγραφαν στον πίνακα, σήμερα φύτρωσαν σκηνές από εκείνο το γνήσιο, ανιδιοτελές πνεύμα των Προσκόπων που ξέρει να δίνει πνοή ακόμα και στα πιο ξεχασμένα μέρη.
Ύστερα από πρόσκληση του Πολιτιστικού Κέντρου Αμπελακίου, το Πρώτο Σύστημα Προσκόπων Αγρινίου και Ιωαννίνων είπε το «ναι» και κατέφτασε στο χωριό για ένα διήμερο φιλοξενίας στις 10 και 11 Μαΐου. Με σύμμαχο την Τοπική Κοινότητα Αμπελακίου, ο χώρος του παλιού σχολείου παραχωρήθηκε για την κατασκήνωση. Έτσι, οι αυλές που σιωπούσαν εδώ και χρόνια, γέμισαν και πάλι με κίνηση, φωτιές, παιχνίδια και ζωή.

Τα παιδιά – μικροί εξερευνητές με καρδιά μεγάλης περιπέτειας – και οι συνοδοί τους ήρθαν για να περπατήσουν στα μονοπάτια που οδηγούν σε ξεχασμένα ξωκλήσια, για να δροσιστούν στις ρεματιές να δουν τον νερόμυλο και να ακούσουν ιστορίες. Ήρθαν για να χαθούν για λίγο μέσα στον ορεινό όγκο του χωριού, εκεί που η θέα στον Αμβρακικό είναι τόσο απόλυτη που σε κάνει να ξεχνάς την καθημερινότητα.
Δεν είναι μικρό πράγμα, να βλέπεις το χωριό, ειδικά ένα χωριό σαν το Αμπελάκι, που παλεύει κόντρα στη λήθη να γίνεται για λίγο το σκηνικό μιας ζωντανής, συλλογικής εμπειρίας. Το Αμπελάκι είναι ζωντανό, με τα μονοπάτια του, τα ποτάμια του, τα παιδιά που γελούν και τους ανθρώπους που παλεύουν για να μην ξεχαστεί.
Γιατί δεν υπάρχει εγκατάλειψη εκεί που το παρελθόν παίζει κυνηγητό με το μέλλον.

e-maistros.gr

Ακολουθήστε το Agrinio2Day  στο Google News