Μάτι: Συγκλονίζει ο Άρης Χερουβείμ που έχασε μάνα, αδερφή και δίδυμες ανιψιές στη φωτιά
Εξευτελιστική χαρακτηρίζει την απόφαση του δικαστηρίου για το Μάτι ο Άρης Χερουβείμ που τον Ιούλιο του 2018 έχασε τέσσερα μέλη της οικογένειάς του από τη φονική πυρκαγιά. Τη μητέρα του, την αδερφή του και τις 5χρονες δίδυμες ανιψιές του, οι οποίες βρέθηκαν αγκαλιασμένες, εκατό μέτρα μακριά από το σπίτι τους ενώ έτρεχαν να σωθούν από τις φλόγες.
«Με κάποιους πρόχειρους υπολογισμούς που κάναμε μιλάμε για ένα πρόστιμο, μία εξαγορά της τάξεως των 37.000 ευρώ για τον καθένα, μιλάμε για 104 νεκρούς και 58 τραυματίες. Είναι εξευτελιστικό και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι συνεχίζοντας την ατιμωρησία των υπευθύνων σε τέτοιες υποθέσεις θα πρέπει να είναι σίγουρο ότι περιμένουμε τις επόμενες τραγωδίες. Μάλλον κάθε τόσο μπορούμε να χάνουμε 100 και 200 ανθρώπους σε αυτή τη χώρα, δεν πειράζει» και προσθέτει:
«Εγώ την περίμενα αυτή την απόφαση, άλλοι συγγενείς δεν την περίμεναν. Φανταστείτε τώρα μητέρες που έχασαν τα παιδιά τους δεν είναι εύκολο να το διαχειριστούν ότι δεν θα τιμωρηθεί κάποιος για τον θάνατο των παιδιών τους. Σκοπεύω να το κυνηγήσω στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, μαζί και με άλλους συγγενείς. Έχουμε ένα πολύ δυνατό χαρτί στα χέρια μας τη μη λειτουργία του 112 που η χώρα όφειλε πριν από 15χρόνια να έχει θεσπίσει».
Συγκλονιστική ήταν η συνέντευξη του Άρη Χερουβείμ στο protothema.gr λίγα εικοσιτετράωρα μετά τη στιγμή που βρήκε τη μητέρα του, την αδερφή του και τις 5χρονες ανιψιές του, αγκαλιασμένες νεκρές: «Εκείνη τη μέρα η αδελφή μου μίλησε στο τηλέφωνο με μια φίλη της και της είπε η Βίκυ: “Πρέπει να φύγουμε, δεν ξέρω τι να κάνω”. Υποθέτω ότι από τη στιγμή που μίλησε με τη φίλη της, τότε πρέπει να έφυγαν από το σπίτι για να σωθούν. Θα πρέπει σε πέντε λεπτά να είχαν καεί και οι τέσσερις. Τις βρήκα καμένες μόλις 100 μέτρα μακριά από το σπίτι τους όπου έτρεχαν για να σωθούν από τη φωτιά. Πρέπει να ήταν από τα πρώτα θύματα της φωτιάς. Δεν μπορούσα να φτάσω αμέσως στο σημείο, ήταν κλειστός ο δρόμος. Την άλλη μέρα το πρωί μπόρεσα να πλησιάσω το σπίτι και να ψάξω για τους δικούς μου ανθρώπους.
»Έφτασα έντρομος στο σπίτι το οποίο ήταν ξεκλείδωτο, δεν υπήρχε κανείς μέσα. Οι κακές σκέψεις με είχαν κυριεύσει όλο το βράδυ και παρόλο που το μυαλό μου πήγαινε στο κακό δεν ήθελα να πιστέψω ότι μπορεί και να είχαν πεθάνει. Εκατό μέτρα πιο πάνω από το σπίτι είδα αστυνομία και τους πλησίασα για να τις δηλώσω ως αγνοούμενες. Κοιτάζω κάτω και είχαν κάποια πτώματα σκεπασμένα με σεντόνι. Δυστυχώς τα πτώματα αυτά ήταν η μητέρα μου, η αδερφή μου και οι πεντάχρονες ανιψιές μου. Ήταν αναγνωρίσιμες οι τρεις από τις τέσσερις. Το ένα κοριτσάκι δεν με άφησαν να το δω γιατί ήταν πολύ καμένο. Ήταν αγκαλιασμένες και οι τέσσερις. Ήταν και η τσάντα της αδερφής μου δίπλα. Ζήτησα από τον αστυνομικό να την ανοίξουν και είχε μέσα το πορτοφόλι με την ταυτότητά της. Ήταν η πρώτη μέρα που θα έπιανε δουλειά η Βίκυ και είχε έρθει με απόσπαση στο Κέντρο Υγείας της Ραφήνας. Είχε ζητήσει να πάρει απόσπαση για μια καλύτερη ποιότητα ζωής για την ίδια και τα παιδάκια της. Πού να ήξερε όμως, ότι θα έβρισκε τραγικό θάνατο αγκαλιά με τις αγαπημένες της κόρες. Ήθελε πάρα πολύ να γίνει μητέρα, είχε αφιερώσει το 100% του εαυτού της για να αποκτήσει και να μεγαλώσει τις δίδυμες κόρες της. Και το λέω αυτό γιατί η Βίκυ είχε αποφασίσει να γίνει μητέρα και να κάνει τα παιδιά από τράπεζα σπέρματος. Ήταν μια πολύ δυναμική γυναίκα, ήταν ο πατέρας και η μητέρα αυτών των παιδιών αλλά πολύ άτυχη, τελικά» είχε πει στο protothema.gr o Άρης Χερουβείμ.
Ακολουθήστε το Agrinio2Day στο Google News
