Η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα στo Αγρίνιο

H ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στo Αγρίνιο στο βίντεο του 902.gr:

Με την ομιλία στην μαζική συγκέντρωση Κομματικών Οργανώσεων στο γήπεδο μπάσκετ στην Αερογέφυρα Αγρινίου, κορυφώθηκε η περιοδεία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα στο Αγρίνιο.

Μετά την ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα, στο βήμα ανέβηκαν εκπρόσωποι φορέων, εκφράζοντας την συμπόρευση τους με το ΚΚΕ. Στην εκδήλωση μίλησαν οι Λάμπρος Πιτσούλιας, πρώην πρόεδρος της Κοινότητας Αστακού, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Χρήστος Μάρτζαρης, Μέλος της Επιτροπής Αγώνα ενάντια στην περιοχή ολοκληρωμένης ανάπτυξης υδατοκαλλιεργειών Αστακού, Εχινάδων Νήσων, Καλάμου και Κάστου, Γεράσιμος Αραβανής, γιατρός – παθολόγος νοσοκομείου Αγρινίου και Πρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομειακών γιατρών Αιτωλοακαρνανίας, ο Γρηγόρης Συμεωνίδης, Πρόεδρος της Ένωσης Αποστράτων Ενόπλων Δυνάμενων Δυτικής Ελλάδας, αντισμήναρχος εν αποστρατεία, ο Βασίλης Νικάκης, πρώην διεθνής διαιτητής ποδοσφαίρου, ο Θεόδωρος Κοτσιλίρης, αντιπρόεδρος του Επιχειρησιακού Σωματείου Εργαζομένων στις Ιχθυοκαλλιέργειες «Νηρέας», ο Γιάννης Καρναβιάς πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Καινούργιου και Α’ Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Αιτωλοακαρνανίας και ο Χρήστος Καμτζέλας, υπαστυνόμος εν αποστρατεία.

Στη συγκέντρωση συμμετείχε πολυμελής αντιπροσωπεία της Δημοτικής Αρχης Πάτρας με επικεφαλής τον Δήμαρχο Κώστα Πελετίδη.

Αποσπάσματα από την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα
«Το κάλεσμά μας είναι ένα προσκλητήριο μάχης, προκειμένου να γίνουν πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά βήματα στην οργάνωση, στον αγώνα, στο συντονισμό της πάλης για όλα τα καυτά και επείγοντα προβλήματα που μας ταλαιπωρούν σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Είναι κάλεσμα για να πολλαπλασιαστούν οι εστίες της αντίστασης και για να μείνουν στα χαρτιά οι αντεργατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά και οι παλιότεροι νόμοι που παραμένουν σε ισχύ.

Είναι κάλεσμα για να μπει στο επίκεντρο της συζήτησης, του προβληματισμού και της διεκδίκησης το ζήτημα των σύγχρονων κοινωνικών λαϊκών αναγκών, αλλά και των αιτιών που αυτές οι ανάγκες όχι μόνο δεν ικανοποιούνται σήμερα, παρά τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν, αλλά συνεχώς υποβαθμίζονται κι υπονομεύονται.

Είναι ένα κάλεσμα για μια πλατιά συγκέντρωση δυνάμεων σε κάθε χώρο, κλάδο, περιοχή, που θα ωριμάζει σε ένα πανελλαδικά συντονισμένο κίνημα, που δεν θα παγιδεύεται, ούτε θα αναζητά λύσεις από τα πάνω, σε παλιούς, δήθεν νέους ή αναπαλαιωμένους κυβερνητικούς σωτήρες, αλλά θα φωτίζει το κρίσιμο ζήτημα των καιρών:

Ποια είναι η πραγματική πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη σήμερα ο λαός;

Και η πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη ο λαός μας είναι αυτή που θα γκρεμίσει το παλιό και σάπιο, για να χτίσει το νέο, με τον ίδιο κυρίαρχο να κάνει κουμάντο. Και όχι αυτή που θα εναλλάσσει διαχειριστές στην ίδια αντιλαϊκή πολυκατοικία που είναι σάπια από τα θεμέλια.

Αλήθεια, γιατί για παράδειγμα δύο χρόνια μετά, η πανδημία όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκε, όπως είχε προβλέψει η κυβέρνηση, με τις γελοιότητες για “το τελευταίο μίλι” που έχει μετατραπεί τελικά σε μίλια “μαραθώνιου” δρόμου, αλλά φούντωσε ακόμη περισσότερο, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο ο Γενάρης, που μας πέρασε, να είναι ο φονικότερος μήνας από την έναρξη της πανδημίας;

Τα ερωτήματα παραμένουν αμείλικτα:

Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο δύο χρόνια μετά και μάλιστα σε συνθήκες όπου η επιστήμη και η ανθρωπότητα έχουν πλέον ισχυρά όπλα στα χέρια τους;

Η επιστήμη έχει εμβόλια και φάρμακα, έχει εμπειρία, έχει συσσωρευμένη επιστημονική γνώση.

Τι είναι αυτό που μπαίνει εμπόδιο; Είναι η “ατομική ανευθυνότητα” που λέει η κυβέρνηση; Είναι οι “μεταλλάξεις”; Είναι οι “ανεμβολίαστοι”;

Αυτά υπάρχουν, δεν είναι όμως η αιτία του μεγάλου προβλήματος. Η αιτία βρίσκεται στην ίδια τη διαχείριση της πανδημίας, όπου όλα τα κράτη, όλες οι κυβερνήσεις δεν πορεύτηκαν με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, αλλά με κριτήριο τις “προτεραιότητες της καπιταλιστικής οικονομίας, τις ανάγκες της βιομηχανίας και του τουρισμού”.

Σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, καμία κυβέρνηση δεν έθιξε το “άγιο δισκοπότηρο”, τα κέρδη των επιχειρηματιών της Υγείας.

Αυτός είναι ο λόγος που ακόμη και σήμερα δεν στηρίζεται το δημόσιο σύστημα Υγείας, που στην Αιτωλοακαρνανία, σε έναν τεράστιο νομό, στον οποίο οι αποστάσεις μπορεί να είναι από μία έως και τρεις ώρες, υπάρχουν μόλις 9 Κέντρα Υγείας και 2 νοσοκομεία, στο Μεσολόγγι και το Αγρίνιο. Κι αυτά, εντελώς υποστελεχωμένα σε ιατρικό, νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό, με προβλήματα υποδομής, κτιριακά, με παλιά μηχανήματα. Και απ’ ό,τι μαθαίνουμε, στα σχέδιά τους για το “νέο ΕΣΥ” είναι το κλείσιμο του Νοσοκομείου του Μεσολογγίου.

Γιατί, όπως λένε, δεν χρειάζονται δύο νοσοκομεία σε ένα νομό όπου η απόσταση μεταξύ τους είναι 35 χιλιόμετρα. Σα δε ντρέπονται! Αντί να στελεχώσουν τα Κέντρα Υγείας και τα νοσοκομεία, με γιατρούς και προσωπικό και με ό,τι άλλο χρειάζεται, αυτοί ετοιμάζονται να κλείσουν νοσοκομεία.

Το πρόβλημά τους είναι μην τυχόν και απειληθούν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Γι’ αυτό δεν παίρνονται μέτρα προστασίας σε κρίσιμους χώρους διασποράς, όπως είναι τα σχολεία, οι χώροι δουλειάς και τα μέσα μεταφοράς, γιατί όλα αυτά θεωρούνται περιττό κόστος για τις κυβερνήσεις και το κράτος. Γι’ αυτό δεν επιτάσσεται ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας, οι ιδιωτικές κλινικές και τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα.

Δεν είναι βέβαια μόνο η πανδημία, είναι και η ακρίβεια. Αυτό το “τσουνάμι” των ανατιμήσεων στο ρεύμα, στα καύσιμα, σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης που έχει κάνει κάθε λαϊκή οικογένεια να παραμιλάει. Η ακρίβεια δεν είναι “μπόρα και θα περάσει”, όπως κοροϊδεύει η κυβέρνηση, αλλά κάτι που θα έχει διάρκεια. Και, φυσικά, δεν αντιμετωπίζεται με τα “ψίχουλα του μήνα” που ανακοινώνει η κυβέρνηση, κάτω από την πίεση της λαϊκής διεκδίκησης.

Είναι άλλη μια απόδειξη πως η επιστροφή στην ανάπτυξη, στην καπιταλιστική ανάπτυξη, με τους υψηλούς ρυθμούς, τις καλές επιδόσεις και τις θετικές αξιολογήσεις των διεθνών οίκων, δεν σημαίνει ευημερία για τον λαό, αλλά μόνο ευημερία των αριθμών, των καπιταλιστικών κερδών.

Η ακρίβεια είναι γνήσιο παιδί αυτής της καπιταλιστικής ανάπτυξης και αυτής της περιβόητης “επεκτατικής” πολιτικής που ακούγαμε χρόνια τώρα, ιδιαίτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλους. Ότι δήθεν το πρόβλημα για τον λαό θα λυθεί, “αν πέσουν χρήματα στην οικονομία”!!! Ε, λοιπόν, το τελευταίο διάστημα πέσανε χρήματα στην οικονομία και θα πέσουν ακόμα περισσότερα από το περίφημο Ταμείο Ανάκαμψης.

Κι αυτό μάλιστα στην Ελλάδα δεν έγινε από μια κεντροαριστερή ή σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, αλλά από μια κυβέρνηση της ΝΔ, αποδεικνύοντας ότι οι αστικές κυβερνήσεις, ανεξάρτητα πώς πλασάρονται στον λαό, μπορούν πολύ εύκολα να προσαρμόζονται στις κάθε φορά ανάγκες του συστήματός τους.

Ποιο ήταν όμως τελικά το αποτέλεσμα για τον λαό;

Τα χρήματα αυτά που πέσανε, κατευθύνθηκαν όλα κυρίως στις μεγάλες επιχειρήσεις. Κατευθύνθηκαν στις λεγόμενες πράσινες επενδύσεις, κατευθύνθηκαν για να καταστραφούν και να απαξιωθούν παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, όπως για παράδειγμα οι λιγνιτικές μονάδες, κατευθύνθηκαν σε αυτό που υπερασπίζονται τόσο η ΝΔ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, την πολιτική της πράσινης και ψηφιακής οικονομίας, που είναι μία από τις βασικές αιτίες της ακρίβειας.

Γιατί, εξαιτίας αυτής της πολιτικής, εξαιτίας της απελευθέρωσης της Ενέργειας, της απολιγνιτοποίησης, που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις, η Ελλάδα σήμερα εξαρτάται από το εισαγόμενο και πανάκριβο φυσικό αέριο και τις Ανανεώσιμες Πηγές, που εκτινάσσουν την τιμή του ρεύματος.

Όμως το ζήτημα της ακρίβειας, φίλοι και σύντροφοι, φέρνει στο προσκήνιο και κάτι ακόμη. Ότι το πώς ζει ο λαός και οι εργαζόμενοι δεν είναι τελικά κάτι μονοσήμαντο, που καθορίζεται τελικά μόνο από το ύψος του κατώτατου μισθού, από τα ποσοστά της ανεργίας, από κάποια επιδόματα πτωχοκομείου ή κάποιες μικρές μειώσεις στους φόρους, που έχουν στην προμετωπίδα τους -και όχι τυχαία- τόσο η κυβέρνηση, όσο και τα άλλα κόμματα. Οπωσδήποτε, δεν υποτιμάμε το παραμικρό που μπορεί να δώσει μια ανάσα, να προσφέρει μια ανακούφιση και γι’ αυτό παλεύουμε με όλους τους τρόπους και για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και για να καταργηθούν οι αντιλαϊκοί φόροι όπως ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, οι φόροι στο ρεύμα και τα καύσιμα.

Όμως την ίδια στιγμή το ΚΚΕ αναδεικνύει όλα αυτά που οι άλλες δυνάμεις -η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ- θέλουν να κρύψουν γιατί έχουν λερωμένη τη φωλιά τους. Ότι οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η εντατικοποίηση της εργασίας γενικεύονται, ο μέσος μισθός συρρικνώνεται και έχει φτάσει σήμερα περίπου στα επίπεδα του κατώτατου πριν μια δεκαετία.

Αυτή είναι η κατάσταση που βιώνει η εργατική τάξη και δω στο Αγρίνιο, σε όλη την Αιτωλοακαρνανία που δουλεύει στον κλάδο του Τουρισμού – Επισιτισμού, στο Εμπόριο, στον κλάδο Τροφίμων, ιδιαίτερα στις ιχθυοκαλλιέργειες, αλλά και στα μεγάλα εργοτάξια των Κατασκευών που έχουν ανοίξει τα τελευταία χρόνια στην περιοχή εδώ.

Για ποιους εργάτες να πρωτομιλήσουμε;

– Για αυτούς που δουλεύουν στα μεγάλα εργοτάξια κατασκευής της Ιόνιας Οδού, αλλά και των μεγάλων ξενοδοχείων, που δουλεύουν με μεροκάματα της τάξης 25 με 30 ευρώ, πολλές φορές ακόμη και 12 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα, μπορεί και ανασφάλιστοι;

– Για τα νέα παιδιά στον Επισιτισμό ή στο Εμπόριο που δουλεύουν για 2,5 με 3 ευρώ την ώρα, ανασφάλιστοι, με σπαστά ωράρια ή όσες ώρες τους χρειάζεται ο εργοδότης;

– Ή για τους εργαζόμενους στις μεγάλες μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας, όπου τα μέτρα ασφαλείας είναι ανύπαρκτα, αφού δεν υπάρχει ενδοεπικοινωνία όσων δουλεύουν στη θάλασσα με όσους δουλεύουν έξω και έχουν υπάρξει και θανατηφόρα ατυχήματα;

Ιδιαίτερα οι γυναίκες στα συσκευαστήρια δουλεύουν στους -18οC, χωρίς τα απαραίτητα διαλείμματα, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον γυναικείο οργανισμό.

Και ξέρετε και σεις, όπως κι εμείς, πως όταν μιλάμε για τις μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας, μιλάμε για εταιρείες με μεγάλη κερδοφορία. Σκεφτείτε, λοιπόν, ότι όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι, όπως και οι βιοπαλαιστές αγρότες και επαγγελματίες, βρίσκονται αντιμέτωποι και με την ιδιωτικοποίηση κοινωνικών υπηρεσιών, βλέπουν πολλές από τις ανάγκες τους να υπονομεύονται, να υποβαθμίζονται, να θυσιάζονται στον βωμό αυτού του αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης.

Το σύνθημα “Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό” στοχεύει τελικά στην καρδιά του προβλήματος, καλεί τον λαό να μην έχει καμία εμπιστοσύνη στο σημερινό κράτος και τις κυβερνήσεις του. Να μην προσδοκά λύσεις από τις εκάστοτε κυβερνητικές πολιτικές ή από τις εκάστοτε κυβερνητικές εναλλαγές. Να γυρίσει την πλάτη σε εργολάβους λύσεων που υπόσχονται εύκολες και ανώδυνες λύσεις μέσα από την ανακύκλωση του ίδιου πολιτικού προσωπικού.

Και η περίοδος που πέρασε, μέσα μάλιστα σε αυτό το ασφυκτικό δίχρονο της πανδημίας, παρά τα προβλήματα, παρά την αγωνία, παρά τη δικαιολογημένη ανασφάλεια, σημαδεύτηκε από πολύ σημαντικούς, ελπιδοφόρους, αλλά και διδακτικούς αγώνες.

Ήταν οι αγώνες των υγειονομικών και όλου του λαού για μέτρα προστασίας. Ήταν η οργανωμένη απειθαρχία του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ και άλλων αγωνιστικών φορέων στο σιωπητήριο που προσπάθησε να επιβάλει η κυβέρνηση με τις πλάτες φυσικά του ΣΥΡΙΖΑ, με πρόσχημα την πανδημία.

Ήταν η εμβληματική επταήμερη απεργία στην COSCO, ο αγώνας των διανομέων της “efood”. Είναι αυτές τις μέρες ο ηρωικός αγώνας των εργατών στη ΛΑΡΚΟ, των εργατών στα “Πετρέλαια Καβάλας”, στην επιχείρηση “Βαρβαρέσος”, είναι οι μάχες σε άλλους χώρους δουλειάς.

Είναι ο αγώνας των αυτοαπασχολούμενων μικροεπαγγελματιών, με επίκεντρο τα χρέη στις τράπεζες, στη ΔΕΗ, στα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία, που γιγαντώθηκαν στις συνθήκες της πανδημίας και δω στην Αιτωλοακαρνανία. Αν σε όλα αυτά προσθέσεις και τους χαμηλούς τζίρους, λόγω των χαμηλών μισθών και της ακρίβειας, τότε εξηγείται γιατί κλείνουν μαγαζιά ακόμα και στους πιο κεντρικούς δρόμους του Αγρινίου.

Είναι σήμερα ο αγώνας των βιοπαλαιστών αγροτών που βρίσκονται στα μπλόκα του αγώνα, όπως και δω στο μπλόκο του Χαλικίου, που επισκεφτήκαμε πριν λίγο.

Ο αγώνας τους είναι δίκαιος και είμαστε στο πλευρό τους! Είναι δίκαιο να ζητάνε μείωση του κόστους παραγωγής, επιδότηση και κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής στο αγροτικό ρεύμα, επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο, μηδενικό ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια, εργαλεία και μηχανήματα.

Είναι δίκαιο να αποζημιώνονται από τον ΕΛΓΑ στο 100% για τις καταστροφές στην παραγωγή, αλλά και για την ακαρπία, όπως συνέβη φέτος με τους ελαιοπαραγωγούς στο νομό σας.

Είναι δίκαιο επίσης, σε μια περιοχή σαν τη δική σας, η οποία διαθέτει τεράστιο υδάτινο όγκο με 5 λίμνες και 2 ποτάμια, να γίνουν τα απαραίτητα έργα και οι υποδομές για να μην είναι κατά 60% ξερικός, για να μπορούν να παράγονται ποιοτικά και σε μεγάλη ποσότητα προϊόντα.

Δίκαιος είναι και ο αγώνας των κατοίκων για την άμεση ακύρωση της σχεδιαζόμενης “Περιοχής Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών” στις Εχινάδες Νήσους και τον νομό σας, που θα οδηγήσει σε επέκταση των υφιστάμενων και τη δημιουργία νέων μονάδων υδατοκαλλιέργειας, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το θαλάσσιο οικοσύστημα των ιχθυοαποθεμάτων των παράκτιων περιοχών. Πρόκειται για πραγματικό έγκλημα σε βάρος του λαού της περιοχής.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Έχει συγκεντρωθεί μια πολύ πλούσια πείρα από την εναλλαγή την τελευταία δεκαετία, στη χώρα μας και διεθνώς, κυβερνητικών σχημάτων κάθε είδους: Κυβερνήσεις μονοκομματικές και συνεργασίας, κεντροδεξιές και κεντροαριστερές, ονομαζόμενες δεξιές και ονομαζόμενες αριστερές, με πρωθυπουργούς και υπουργούς τεχνοκράτες, κάθε καρυδιάς καρύδι έχει παρελάσει από την αστική καρέκλα της εξουσίας. Ακόμα και κυβερνήσεις ανάμεσα σε πολιτικά κόμματα που ήταν ακόμα και ορκισμένοι εχθροί μεταξύ τους μέχρι τότε.

Και το συμπέρασμα ποιο ήταν από όλο αυτό το αλισβερίσι;

Ότι κάθε νέα κυβέρνηση έπαιρνε τη σκυτάλη και συνέχιζε από εκεί που σταματούσαν οι προηγούμενες, με τη λαϊκή πλειοψηφία να βγαίνει με λιγότερα δικαιώματα και με περισσότερα οικονομικά βάρη στις πλάτες της.

Σήμερα μάλιστα ανακατεύεται πάλι η σούπα του αστικού πολιτικού συστήματος. Αφού είναι δεδομένο ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια φουντώνει, το επόμενο διάστημα θα γίνουν πιο ορατές οι συνέπειες των αντιλαϊκών νόμων και επιλογών της ΝΔ που έρχονται να προστεθούν σε όλους τους προηγούμενους. Και αυτή η δυσαρέσκεια κάνουν ό,τι μπορούν για να εκτονωθεί, να εγκλωβιστεί και προπαντός να μείνει μακριά από την ταξική πάλη.

Άρχισαν να ρίχνουν στο τραπέζι διάφορα σενάρια. Μιλούν και γράφουν για κυβέρνηση τεχνοκρατών, για κυβέρνηση “εθνικής ενότητας” ή για διάφορα κυβερνητικά σχήματα μετά τις εκλογές.

Βλέπουμε, επίσης, κέντρα του κατεστημένου να δουλεύουν για την “αναπαλαίωση” δοκιμασμένων πυλώνων του συστήματος, όπως είναι το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που μπορεί να αποτελέσει έναν πιθανό “μπαλαντέρ” σε κυβερνήσεις συνεργασίας τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ.

Ακούσαμε και τον κ. Τσίπρα σε πρόσφατη συνέντευξή του να λέει ότι το πρόβλημα της σημερινής αντιλαϊκής πολιτικής δεν είναι όλη η ΝΔ, αλλά μόνο ο Μητσοτάκης. Άρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι μια ΝΔ π.χ. χωρίς τον Μητσοτάκη, θα μπορούσε να είναι κυβερνητικός συνεταίρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Βέβαια, όλα αυτά τα σενάρια δεν είναι και τόσο άσχετα με τους ανταγωνισμούς ελληνικών, ευρωπαϊκών και υπερατλαντικών ομίλων, ενόψει του ξεκοκαλίσματος που προμηνύεται γύρω από τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης.

Και ανεξάρτητα από το ποιο από αυτά τα σενάρια τελικά επικρατήσει, ένα είναι σίγουρο, ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και όσων ράβουν κουστουμάκι να καθίσουν στη θέση της κάποια στιγμή στο μέλλον είναι ήδη γραμμένο και προαποφασισμένο.

Είναι αυτό που θα στηρίζεται και θα υλοποιεί τις Συμβάσεις του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ, αυτής της νέας Ιερής Αγελάδας για όλα τα άλλα κόμματα, που την ψηφίσανε μάλιστα από κοινού, στα μουλωχτά, μέσα στο κατακαλόκαιρο.

Και που δεν είναι τίποτα άλλο από το νέο υπερμνημόνιο για τον ελληνικό λαό. Είναι αυτό που θα υπηρετεί τις στρατηγικές απαιτήσεις του κεφαλαίου συνολικά. Και το λέμε αυτό, γιατί τώρα τελευταία πολλοί είναι εκείνοι που μιλούν δήθεν εναντίον της ολιγαρχίας και των ολιγαρχών, από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΜέΡΑ25 μέχρι την Ελληνική Λύση.

Και μάλιστα χρησιμοποιούν και διάφορους χαρακτηρισμούς: “Κρατικοδίαιτοι”, “παρασιτικοί”, “ημέτεροι” κλπ., λες και υπάρχουν και καπιταλιστές άσπιλοι, αμόλυντοι και πραγματικοί φίλοι των εργατών. Επίσης -και πάνω από όλα- το κυβερνητικό πρόγραμμα θα είναι αυτό που θα υλοποιεί τις επαίσχυντες συμφωνίες εμπλοκής της Ελλάδας στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, είτε αυτό αφορά εξοπλισμούς, που τους ακριβοπληρώνει ο ελληνικός λαός για να θησαυρίζουν τα μονοπώλια των στρατιωτικών όπλων, είτε αυτό αφορά τις συμφωνίες με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και άλλους επικίνδυνους παίκτες που εμπλέκουν ακόμη περισσότερο τη χώρα και το λαό στις επικίνδυνες γεωπολιτικές εξελίξεις, όπως αυτές που συμβαίνουν στην Ουκρανία ή αλλού, που μπορεί από στιγμή σε στιγμή να οδηγήσουν σε μια πολεμική σύγκρουση απρόβλεπτων διαστάσεων.

Και θυμίζουμε το εξής: Όταν δρομολογήθηκε η συμφωνία με τις ΗΠΑ, για τις νέες αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα μας, από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τότε, την οποία σήμερα επεκτείνει και μονιμοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ, το ΚΚΕ τους είχε προειδοποιήσει. Είχε προειδοποιήσει ότι σε μια πορεία κλιμάκωσης του ανταγωνισμού ανάμεσα σε ΝΑΤΟ και Ρωσία, Κίνα, αυτές οι βάσεις, που είναι κέντρα προώθησης στρατιωτικών δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη για την περικύκλωση της Ρωσίας, όπως είδαμε να συμβαίνει στην Αλεξανδρούπολη, θα γίνουν στόχος πιθανών αντιποίνων και μαγνήτης κινδύνων για τον ελληνικό λαό.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι προφανές ότι το ΚΚΕ, η δράση του, η εναλλακτική του πρόταση τους χαλάει αυτή τη σούπα. Γιατί είναι μια στάση που φωτίζει την πραγματική και μοναδική διέξοδο για το λαό.

Είναι μια στάση που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί στα διάφορα μαγειρέματα που επεξεργάζονται τα αστικά επιτελεία, έτσι ώστε η λαϊκή δυσαρέσκεια να παραμείνει εγκλωβισμένη στις διάφορες “μεταμορφώσεις” του αστικού πολιτικού συστήματος που έχουμε δοκιμάσει μέχρι σήμερα.

Είναι μια στάση που αχρηστεύσει τις παγίδες που θέλουν να βάλουν στο λαό και στο κίνημά του.

Η νέα παγίδα περί “προοδευτικής διακυβέρνησης” είναι παλιά και σκουριασμένη. Αλήθεια, ποιο θα είναι το πρόταγμα αυτής της δήθεν “προοδευτικής διακυβέρνησης”;

Προσέξετε τι λένε τα φιντάνια τους:

“Να διαχειριστεί πιο δίκαια τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης”. Λες και δεν υπάρχουν προκαθορισμένοι στόχοι και προαπαιτούμενα για το Ταμείο Ανάκαμψης! Σιγά μην τα δώσει για τους εργαζόμενους και τους αγρότες, για τους μικροεπιχειρηματίες. Τα τρώνε όλα οι μεγάλοι.

“Να επαναφέρει τον κρατικό έλεγχο της ΔΕΗ”. Λες και δεν ήταν η ΔΕΗ που υπό κρατικό έλεγχο πρωτοστατούσε στην απελευθέρωση της Ενέργειας, στη γιγάντωση των ιδιωτών παρόχων και στο τσεκούρωμα των λαϊκών νοικοκυριών. Λες και δεν είναι αυτό το κρατικό μονοπώλιο που ζητά από την απαξιωμένη από το ίδιο ΛΑΡΚΟ να κλείσει γιατί της χρωστά ενώ είναι μέτοχος.

Λένε ακόμα τα φιντάνια του ΣΥΡΙΖΑ:

“Να μειώσει τον Ενιαίο Φόρο Κατανάλωσης στα καύσιμα στα όρια που επιτρέπει η ΕΕ”. Εδώ μόνο γελάνε για να μην κλάψει κάποιος με την κατάντια τους!!!

“Να αυξήσει τον κατώτατο μισθό στα 800 ευρώ”. Χωρίς όμως καν να δεσμεύονται ότι θα καταργήσουν αυτόν τον άθλιο νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου με βάση τον οποίο ο κατώτατος μισθός καθορίζεται με Υπουργική Απόφαση.

Ή μήπως πρόταγμα αυτής της προοδευτικής διακυβέρνησης είναι αυτό που είπε ο Τσίπρας στη Βουλή, στη συζήτηση για τα “Rafalle”: “Η γεωγραφία και η Ιστορία μας επιβάλλουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να ενεργοποιούνται εκτός Ελλάδας αποκλειστικά και μόνο στο πλαίσιο διεθνών οργανισμών στους οποίους ανήκουμε”;

Δηλαδή, τι μας είπε αυτό το μεγάλο φιντάνι;

Να πάνε Έλληνες στρατιώτες στο Σαχέλ, αν έχουν τη βούλα του Ευρωστρατού για παράδειγμα. Να πάνε Έλληνες στρατιώτες στην Ουκρανία, αν έχουν τη βούλα του ΝΑΤΟ. Τέτοια κατάντια!

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Πρόοδος δεν είναι ο λαός να ζει με ψίχουλα για να κερδίζει μια χούφτα παράσιτα, πρόοδος είναι να προχωρά μπροστά, να βελτιώνει τη ζωή του.

Πρόοδος είναι οι νέες γενιές να ζουν καλύτερα από τις προηγούμενες γενιές.

Ποια πολιτική μπορεί να το εξασφαλίσει αυτό;

Μόνο μια κυβέρνηση που θα είναι εκτελεστικό όργανο της εργατικής – λαϊκής πλειοψηφίας και εξουσίας μπορεί πραγματικά να τα κάνει αυτά.

Για αυτή τη διακυβέρνηση μιλάει μόνο το ΚΚΕ. Παλεύει μόνο το ΚΚΕ. Και είναι αποφασισμένο αυτόν τον αγώνα να τον πάει μέχρι τέλους. Αυτή η εργατική – λαϊκή πλειοψηφία είναι που θα μπει μπροστά και θα οικοδομήσει τη νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμό!

Ο σοσιαλισμός είναι σήμερα η πραγματική πρόοδος! Είναι η κοινωνία στην οποία οι εργαζόμενοι βγαίνουν από το περιθώριο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής και συμμετέχουν, ισότιμα άνδρες και γυναίκες, ενεργά στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων, γιατί έχουν πλέον την εξουσία στα δικά τους χέρια.

Βουλευτές εκλεγμένοι από τους χώρους εργασίας και Εκπαίδευσης, Βουλή από σώμα εργαζομένων, αιρετοί και άμεσα ανακλητοί από τις γενικές τους συνελεύσεις, δηλαδή από τη βάση των ψηφοφόρων τους και όχι άρχοντας για κάθε τέσσερα χρόνια με προνόμια και καμία λογοδοσία στο λαό παρά μόνο στα αφεντικά που τους πληρώνουν τις πανάκριβες προεκλογικές τους καμπάνιες.

Και επειδή αυτή είναι η αντίληψή μας για την κοινωνική οργάνωση, έτσι είναι οργανωμένο και το Κόμμα, έτσι κάνει τα συνέδριά του, με τη συμμετοχή και τη συζήτηση όλων των μελών του. Αυτό καμία σχέση δεν έχει με αυτή τη δήθεν δημοκρατία των εκλογών από τα μέλη και τους φίλους, των μελών-ακολούθων του διαδικτύου και των αρχηγικών κομμάτων που δεν δίνουν λόγο σε κανένα.

Γνωστές διαδικασίες ενός “σταρ σύστεμ”, τις οποίες ξεκίνησαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και τις αντιγράφει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μη μείνει πίσω.

Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική δημοκρατία και συμμετοχή. Είναι δημοκρατία-μαϊμού. Αμερικανιά!

Αλλά είπαμε. “Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα”.

Το πραγματικά νέο, επίσης, είναι η κοινωνική – συλλογική ιδιοκτησία όλου του πλούτου που υπάρχει. Ώστε να πάψει να λειτουργεί η οικονομία με κριτήριο το ατομικό καπιταλιστικό κέρδος.

Δηλαδή τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα τρένα, τα εργοστάσια παραγωγής Ενέργειας, τροφίμων, εργαλείων, ένδυσης, υλικών για την προκοπή του λαού μας, η συγκεντρωμένη γη και οι βασικές υποδομές για το νερό, την άμυνα της χώρας, την Υγεία, την Παιδεία στα χέρια του κράτους που θα διοικείται από την εργατική – λαϊκή διακυβέρνηση και όχι από τους ολιγάρχες του πλούτου όπως σήμερα.

Πάνω σ’ αυτό το γόνιμο έδαφος, ο κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής μπορεί να θέσει και να πετύχει επιστημονικά καθορισμένους κοινωνικούς στόχους στην αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, στις κοινωνικές υπηρεσίες.

Αυτό τον δρόμο φιλοδοξούμε να ανοίξουμε με την αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, με την ενεργητική συμβολή και συμμετοχή στους καθημερινούς αγώνες.

Με μια κοινωνική συμμαχία που δεν θα κάνει απλά έναν αγώνα οπισθοφυλακής, έναν αγώνα αμυντικό απέναντι στη σημερινή επίθεση, όσο κι αν αυτή σήμερα είναι σημαντική, αλλά θα περνάει στην αντεπίθεση, θα αλλάζει συσχετισμούς παντού, θα συγκεντρώνει δυνάμεις ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο.

Θα αξιοποιεί κάθε δυσκολία, “ρωγμή” και αστάθεια στο αστικό πολιτικό σύστημα, με σκοπό να περνάει ο λαός και το κίνημά του σε καλύτερες θέσεις μέχρι τη ριζική ανατροπή για την εξουσία.

Σε αυτόν τον δρόμο σας προσκαλούμε να περπατήσουμε μαζί, γιατί υπάρχει ελπίδα λαϊκής ευημερίας».

Ακολουθήστε το Agrinio2Day  στο Google News