Γιώργος Σαγώνας: Συλλαλητήριο στο Πετροχώρι πριν 60 χρόνια

Συλλαλητήριο στο Πετροχώρι, πριν 60 χρόνια

Τα χρόνια εκείνα τα παλιά (περί το 1960), μεσούντος του καλοκαιριού, η καπνοκαλλιέργεια βρισκόταν στην κορύφωσή της και το αιώνιο πρόβλημα του Πετροχωριού – η έλλειψη νερού άρδευσης – ήταν τόσο έντονο, ώστε κινδύνευε η παραγωγή ολόκληρης της χρονιάς.
Νερό άρδευσης υπήρχε, “επρώτευαν όμως άλλες προτεραιότητες”, ενώ και οι διάφοροι ανέλεγκτοι τακτικισμοί όμορων και γειτονικών περιοχών, με το πρόσχημα “κάλυψης άλλων αναγκών”, αλλά και με ισχυρισμούς που στηρίζονταν σε προαιώνιες μεθοδεύσεις, στερούσαν απ΄ το Πετροχώρι τις αναγκαίες ποσότητες νερού, για την άρδευση του Πετροχωρίτικου κάμπου, που ας σημειωθεί εκτείνονταν απ΄ το Πετροχώρι ίσαμε το Θέρμο, κι ήταν κατάφυτος από καπνά.
Η παραγωγή ολόκληρης της χρονιάς κινδύνευε, αλλά κι οι κόποι της χρονιάς πήγαιναν χαμένοι. Οι Πετροχωρίτες είχαν έλθει σε απόγνωση. Οι προσπάθειες κατανόησης του προβλήματος, είχαν πέσει στο κενό. Το ίδιο και οι προσπάθειες συνεννόησης, κι εύρεσης λύσης, τορπιλίζονταν από τους ισχυρισμούς περί ύπαρξης αναγκών ανενεργών βιοτεχνιών, ή ακαλλιέργητων εκτάσεων.
Μόνη λύση …… η δυναμική παρουσία του χωριού, που σύσσωμο βγήκε στην διασταύρωση έξω απ΄ το χωριό – στο εικόνισμα, στην καρυά, στον μικρό τότε πλάτανο του κουφού, του Θύμιου του Κότσαλου – και διαδήλωσε την εντονότητα του προβλήματος, αλλά και την αποφασιστηκότητά του να προχωρήσει σε δυναμικότερες ενέργειες, σε περίπτωση που δεν υπάρξει άμεση λύση του προβλήματος.
Την ημέρα εκείνη, κανένα αυτοκίνητο, από και πρός το Θέρμο, δεν πέρασε από εκεί. Μόνο σε ένα στρατιωτικό τζίπ επιτράπηκε η διέλευση. Η συγκοινωνία προς Ναύπακτο – Ανάληψη, αλλά και προς Μακρυνεία και Αγρίνιο διακόπηκε. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που πηγαινοέρχονταν στο Θέρμο, καθώς και τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ ήταν τότε πυκνά και με κατάμεστα τα λεωφορεία.
Ένα λεωφορείο της γραμμής, ύστερα από προτροπή ενός βαθμοφόρου χωροφύλακα “πάτα γκάζι και προχώρα” τόλμησε να προσπαθήσει να περάσει.
Μπροστά του ακριβώς ήμασταν πεσμένα στο έδαφος καμιά τριανταριά παιδιά.
Θυμάμαι την μακαρίτισσα την Δαφνιά, κι άλλες γυναίκες πολλές, που άρπαξε μιά πλακιά και κατέβασε όλο το παμπρίζ.
Κανένας άλλος δεν τόλμησε, δεν επιχείρησε να περάσει.
Την επόμενη μέρα, ξέκοψαν λίγο νερό απ΄ την πηγή στο Θέρμο, κι ενίσχυσαν έτσι το νερό άρδευσης. Μη νομίσετε πως ήταν κάτι το σημαντικό, αλλά κι ο Άγιος ….. φοβέρα θέλει.
Οι διάφορες σήμερα συζητήσεις γύρω από τα δύσκολα μεν, υπέροχα δε, εκείνα χρόνια, τότε που η καπνοκαλλιέργεια βρισκόταν στην κορύφωσή της – στα μέσα Ιουλίου – με ώθησαν στο ψάξιμο, κι ανέσυρα απ΄ το αρχείο μου σπάνια φωτογραφία, που μου έδωσε προ ετών ο εκλεκτός φίλος Ανδρέας Δημ. Σαγρόπουλος, φωτοτογραφία που υπήρχε στο αρχείο του αειμνήστου πατέρα του Δημήτρη (Μητράκη) Σαγρόπουλου, ανώτατου αξιωματικού της Αστυνομίας Πόλεων τότε.
Η φωτογραφία αναγράφει στο πίσω μέρος της ένα έτος, 1961. Αν και θυμάμαι το γεγονός, αφού ήμουνα παρών, δεν θυμάμαι την ακριβή ημερομηνία, κι αν κάποιος απ΄ τους παλιότερους γνωρίζει ας μας ενημερώσει για την ακριβή ημερομηνία. Μερικούς μεγαλύτερους που ρώτησα, δεν θυμούνται πότε ακριβώς έγινε το συλλαλητήριο αυτό.
Στην υπέροχη φωτογραφία που παραθέτω, διακρίνονται πολλοί Πετροχωρίτες, ενώ στην προμετωπίδα των “στασιαστών” όπως βλέπεται είχαν μπεί τότε τα παιδιά, που δόξα τω Θεώ, ήταν εκείνη την εποχή αρκετά.
Δύσκολα χρόνια, υπέροχα χρόνια, με μία κοινωνία που έσφυζε από ζωή και πάλευε για το καλλίτερο, με μία κοινωνία που παρήγαγε τα πάντα, που κάλυπτε εξ ιδίων τα απαραίτητα (σιτάρι, λάδι, κρασί, κηπευτικά, οπωρολαχανικά,….), ενώ ο καπνός ενίσχυε με το παραπάνω το οικογενειακό εισόδημα και κάλυπτε τις ανάγκες για προίκες, για διάφορες αγορές.

facebook: Γιώργος Σαγώνας

Ακολουθήστε το Agrinio2Day  στο Google News