Γιώργος Λιάβας: «Η οικογένειά μου με έμαθε τα πραγματικά προβλήματα της ζωής»

Ο 21χρονος αμυντικός του Παναιτωλικού μας μίλησε για την επιστροφή του στα γήπεδα ύστερα από περίπου 16 μήνες και μας… αποκάλυψε από που αντλούσε τη «δύναμη» ώστε να γυρίσει γερός και δυνατός.
Για πάντα θα θυμάται ο Γιώργος Λιάβας τη χθεσινή (15/5) ημέρα, καθώς ξόρκισε στη Νίκαια την κακοδαιμονία που τον ταλαιπωρεί. Ο 21χρονος αμυντικός του Παναιτωλικού πέρασε πολλά αφού στις αρχές του 2021 (στις 31 Ιανουαρίου για την ακρίβεια) υπέστη ρήξη χιαστού, λίγους μήνες μετά συνέβη κάτι ανάλογο στο άλλο του πόδι και έκτοτε παρέμενε εκτός, όμως πλέον είναι καλά και στην αναμέτρηση με τον Ιωνικό πέρασε ως αλλαγή λίγο πριν το φινάλε της.

Μάλιστα σε μία πολύ όμορφη στιγμή ο Νίκος Βέργος πήγε και του έδωσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού, αφού είναι μεν πιτσιρικάς αλλά λογίζεται στις παλιές… καραβάνες του club και είναι εκ των κάπτεν του.

Ετσι 469 ημέρες από όταν πρωτοεμφανίστηκε το «κακό» επέστρεψε στη δράση και μίλησε στο Gazzetta για όλα όσα βίωσε το τελευταίο διάστημα.

-Οι πρώτες σου σκέψεις όταν μπήκες ξανά στο γήπεδο ποιες ήταν; Πώς ένιωσες;
«Το συναίσθημα ήταν τόσο δυνατό που δεν ξέρω αν περιγράφεται. Δεν μπορώ να πω ακριβώς τι ήταν. Δεν το καταλάβαινα. Περισσότερο ενθουσιασμός από την ανυπομονησία Η χαρά μου ήταν τεράστια. Οταν έκανα ζέσταμα και ο κόουτς μου έκανε νόημα να ετοιμαστώ να σου πω την αλήθεια… θόλωσα. Δεν το πίστευα. Μόλις μπαίνεις στο γήπεδο τα ξεχνάς όλα γιατί πρέπει να βοηθήσεις την ομάδα, αλλά μέχρι τη στιγμή που μπήκα ήμουν σε ένα σοκ μπορώ να πω».

-Ο Νίκος σου έδωσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
«Εχουμε πάρα πολύ καλές σχέσεις και μου το είχε πει πως θα το κάνει. Με τίμησε με αυτόν τον τρόπο και τον ευχαριστώ πολύ».

-Πόσο δύσκολο είναι για έναν ποδοσφαιριστή να περάσει όλο αυτό;
«Το πιο δύσκολο είναι πως απέχεις από την καθημερινότητα. Από τις αποστολές και όλα όσα συμβαίνουν σε μία ομάδα. Ενας ποδοσφαιριστής δεν είναι μόνο για τα 90 λεπτά μία ή δύο φορές την εβδομάδα. Χρειάζεται τεράστια υπομονή και επιμονή».

-Πώς ξεχνιόσουν; Από που έπαιρνες δύναμη;
«Οι φίλοι μου είναι πάντα κοντά μου και είμαι δεμένος μαζί τους. Με βοήθησαν να μην το σκέφτομαι. Η ομάδα βρίσκονταν πάντα στο πλευρό μου και μου παρείχε ότι χρειαζόμουν, όπως φυσικά και η οικογένειά μου. Ολοι μαζί με βοήθησαν πάρα πολύ».

Υπήρξαν στιγμές που ένιωσες πως δεν θα τα καταφέρεις να επιστρέψεις;
«Κοίτα οι ημέρες είναι πάρα πολλές. Τώρα που γυρνάω πίσω το χρόνο και σκέφτομαι τι πέρασα το αντιλαμβάνομαι καλύτερα. Πρέπει να λες ‘θα τα καταφέρω’ και χρειάζεσαι τη στήριξη που σου είπα παραπάνω. Η οικογένειά μου με μεγάλωσε με τέτοιο τρόπο ώστε να αντιλαμβάνομαι τα πραγματικά προβλήματα της ζωής. Ετσι σκεφτόμουν πως ήμουν καλά και έπαιρνα δύναμη».

gazzetta.gr

Ακολουθήστε το Agrinio2Day  στο Google News