ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ: Η εκτέλεση των 120 τη Μ. Παρασκευή του ’44 στο Αγρίνιo

Στεκόμαστε με βαθύ σεβασμό στη μνήμη όσων σήκωσαν το ανάστημα τους στα στρατεύματα κατοχής και τους ντόπιους δοσίλογους και αγωνίστηκαν ή θυσιάστηκαν, για να αποτινάξουν από πάνω τους την εξαθλίωση και την κατοχή.
Το σύνθημα «Ποτέ πια πόλεμος – Ποτέ πια φασισμός», που σφράγισε την αντιφασιστική νίκη των λαών και τη συντριβή του χιτλεροφασισμού, παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο μέχρι τις μέρες μας.
Σήμερα, που οι κοινωνίες δοκιμάζονται και διαλύονται από την παγκόσμια κρίση, που οι ιμπεριαλιστικοί και οικονομικοί πόλεμοι συνεχίζονται, για μια χούφτα δολάρια, με τα φαινόμενα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, τα οποία καλλιεργούν και υποθάλπουν οι, ό-λο και πιο πολύ, αποθρασυνόμενοι νοσταλγοί και λάτρεις του ναζισμού, η μνήμη της θυσίας των «120» της Μεγάλης Παρασκευής του Αγρινίου μας προτρέπει να σταθούμε, με όλη μας τη δύναμη, απέναντι, σε όσους επιθυμούν τις κοινωνίες των ανθρώπων φοβισμένες και περιχαρακωμένες μέσα στην εκμετάλλευση και την μισαλλοδοξία.
Ναι. Θέλει ακόμα πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εμείς να μην παραδεχτούμε την ήττα.

«Κι ἤθελε ἀκόμη πολὺ φῶς νὰ ξημερώσει. Ὅμως ἐγὼ
Δὲν παραδέχτηκα τὴν ἧττα. Ἔβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφῆ ἔπρεπε νὰ σώσω
Πόσες φωλιὲς νεροῦ νὰ συντηρήσω μέσα στὶς φλόγες.
Μιλᾶτε, δείχνετε πληγὲς ἀλλόφρονες στοὺς δρόμους
Τὸν πανικὸ ποὺ στραγγαλίζει τὴν καρδιά σας σὰ σημαία
Καρφώσατε σ᾿ ἐξῶστες, μὲ σπουδὴ φορτώσατε τὸ ἐμπόρευμα
Ἡ πρόγνωσίς σας ἀσφαλής: Θὰ πέσει ἡ πόλις.
Ἐκεῖ, προσεχτικά, σὲ μιὰ γωνιά, μαζεύω μὲ τάξη,
Φράζω μὲ σύνεση τὸ τελευταῖο μου φυλάκιο
Κρεμῶ κομμένα χέρια στοὺς τοίχους, στολίζω
Μὲ τὰ κομμένα κρανία τὰ παράθυρα, πλέκω
Μὲ κομμένα μαλλιὰ τὸ δίχτυ μου καὶ περιμένω.
Ὄρθιος καὶ μόνος σὰν καὶ πρῶτα περιμένω.»
Μανώλης Αναγνωστάκης

Ακολουθήστε το Agrinio2Day  στο Google News