Μητρόπολη Ναυπάκτου: Ιερατική Σύναξη Μαρτίου
Τήν Πέμπτη, 20 Μαρτίου 2025, πραγματοποιήθηκε ἡ Ἱερατική Σύναξη τοῦ μηνός Μαρτίου μέ θέμα «Ἡ διδασκαλία τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, Μητροπολίτου Ἐδέσσης, γιά τήν Χριστολογία – Θεοτοκολογία».
Στήν ἀρχή ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος ἀνέφερε ὅτι ἡ Χριστολογία εἶναι ἕνα κεφάλαιο τῆς Δογματικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας πού εἶναι τό κέντρο τῆς πίστεώς μας. Καί αὐτό διότι διά τοῦ Χριστοῦ γνωρίζουμε τόν Τριαδικό Θεό, Αὐτός μᾶς ἀποκάλυψε τόν Πατέρα καί μᾶς ἔστειλε τό Ἅγιον Πνεῦμα. Ἀκόμη, ἡ Χριστολογία συνδέεται μέ τήν Ἐκκλησιολογία, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ.
Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι, ὅταν στήν Ἐκκλησία συζητοῦσαν Χριστολογικά θέματα, ἀμέσως συνδέθηκε καί ἡ διδασκαλία περί τῆς Παρθένου Μαρίας, διότι, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι Θεός, σημαίνει ὅτι ἡ ἁγία Μητέρα Του πού τόν γέννησε εἶναι Θεοτόκος. Οἱ αἱρετικοί ἀρνοῦνταν καί τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἁγία Παρθένο Μαρία ὡς Θεοτόκο. Ἡ Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ἀπεφάνθη ὅτι ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ εἶναι Θεοτόκος ἐπειδή ἐγέννησε Θεό.
Ἀντίθετα, σέ ἄλλες χριστιανικές παραδόσεις ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ ἐκλαμβάνεται διαφορετικά. Στούς Λατίνους ἀναπτύχθηκε μιά αὐτόνομη Μαριολογία-Μαριολατρεία πού ὑπερτιμᾶ τήν Θεοτόκο Μαρία καί στούς Προτεστάντες ἀναπτύχθηκε μιά «ἀνθρωπολογία» μέ κέντρο τήν ἁγία Παρθένο.
Ἔπειτα ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε ὅτι ὁ σύνδεσμος Χριστολογίας καί Θεοτοκολογίας φαίνεται ἔντονα στούς Χαιρετισμούς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Πάντοτε συνδέεται ἡ Παναγία μέ τόν Χριστό, τιμᾶται ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἐπειδή ἐγέννησε τόν Θεάνθρωπο Χριστό.
Στήν συνέχεια ἀνέπτυξε τό θέμα ὅτι ὁ ἅγιος Καλλίνικος γνώριζε ὅλη αὐτήν τήν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας καί ὡς ὀρθόδοξος θεολόγος συνέδεε ἀναπόσπαστα τήν Θεοτόκο μέ τόν Χριστό. Ἐπίσης, τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Θεοτόκου τό ἔβλεπε μέσα ἀπό τήν ἁμαρτία τῶν Πρωτοπλάστων, τήν ἀνάσταση καί ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου πού ἔγινε ἐν Χριστῷ. Δέν ἔβλεπε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο οὔτε στήν προοπτική μιᾶς Μαριολογίας, οὔτε στήν προοπτική μιᾶς αὐτόνομης οὑμανιστικῆς ἠθικῆς.
Ἀνέφερε παραδείγματα ἀπό τό ἀρχεῖο τοῦ Ἁγίου, ὅπου διασώζονται σχεδιαγράμματα ὁμιλιῶν του πάνω σέ Χαιρετισμούς πρός τήν Θεοτόκο, ὅπως: «Χαῖρε, φυτουργόν τῆς ζωῆς ἡμῶν φύουσα», «Χαῖρε, ὅτι τόν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν», «Χαῖρε, ὅτι τόν πολύρρυτον ἀναβλύζεις ποταμόν», «Χαῖρε, Ἀμνοῦ καί ποιμένος Μήτηρ», «Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ», «Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς• χαῖρε Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν» κλπ.
Κατέληξε ὅτι ἀπό τίς ὁμιλίες αὐτές τοῦ ἁγίου Καλλινίκου φαίνεται ὅτι ἦταν Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος, γιατί ἕνα ἀπό τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῆς ἁγιότητας ἑνός ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἀγάπη του στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἡ «ὀρθόδοξη Θεοτοκολογία» του. Πέραν αὐτοῦ ὁ λόγος του διακρινόταν γιά τήν μεθοδικότητα καί εἶχε ὅλα τά γνωρίσματα τοῦ Προφητικοῦ, Ἀποστολικοῦ καί Πατερικοῦ κηρύγματος• ὁμιλοῦσε γιά τήν ἁμαρτία, τόν διάβολο, τήν θεραπεία τῶν ἀνθρώπων στήν Ἐκκλησία μέ τά Μυστήρια καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ.
Ακολουθήστε το Agrinio2Day στο Google News
