Συμβασιούχοι Μεσολογγίου: Σε άλλες περιοχές οι συνάδελφοί μας απολαμβάνουν της στήριξης Δήμων και Σωματείων
Τον τελευταίο καιρό ακούστηκαν πολλά για τους συμβασιούχους που παρέμεναν στο Δήμο Μεσολογγίου με προσωρινή διαταγή δικαστηρίου. Συμβασιούχοι COVID, συμβασιούχοι της κοινωφελούς εργασίας ΟΑΕΔ, από άλλες συμβάσεις έκτακτης ανάγκης, όλοι βασιζόμενοι σε συγκεκριμένη νομοθεσία εργατικού δικαίου διεκδικούν τη μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου. Διεκδικούν εργασιακό δικαίωμα με καθόλα νόμιμες διαδικασίες.
Ειδικότερα οι συμβασιούχοι COVID καταμετρώνται σε χιλιάδες ανά την Ελλάδα, από συμβάσεις με συνεχόμενες ανανεώσεις προερχόμενες από το Υπουργείο Εσωτερικών, μέσα σε μια δύσκολη περίοδο που διανύσαμε παγκοσμίως. Σχεδόν παντού οι εργαζόμενοι κερδίζουν τις αγωγές και δικαιώνονται από τα δικαστήρια. Αλλά δυστυχώς η γνωστή διάταξη Βορίδη δίνει συνέχεια στους δικαστικούς αγώνες ασκώντας εφέσεις κατά των θετικών αποφάσεων των δικαστηρίων. Σε όλους τους Δήμους οι εργαζόμενοι έχουν τη στήριξη α) των σωματείων εργαζομένων των Δήμων τους, που προφανώς προασπίζονται τα δικαιώματά τους, β) επίσημη στήριξη από την ΠΟΕ – ΟΤΑ με συχνά δελτία τύπου και κινητοποιήσεις, γ) από τον ίδιο τον Δήμο τους – δήμαρχο – δημοτικό συμβούλιο, καθώς είναι ευρέως γνωστή η υποστελέχωση στους Δήμους που βρίσκονται σε μια τραγική ανάγκη για ύπαρξη προσωπικού.
Δυστυχώς στο Δήμο Ιερής Πόλης Μεσολογγίου όχι μόνο δεν υπάρχει αυτή η στήριξη προς τους εργαζόμενους, αντιθέτως, προωθείται διχασμός, απαξίωση και διασπορά φημολογιών ως προς τους συγκεκριμένους συμβασιούχους. Τεμπέληδες, εργαζόμενοι “φαντάσματα”, καιροσκόποι, οι εργαζόμενοι του πρώην δημάρχου που πρέπει να φύγουν… Ξεχνούν όμως ότι οι εργαζόμενοι αυτοί παρήγαγαν έργο στο Δήμο μας και είναι αυτονόητο ότι θα συνεχίσουν να παράγουν εφόσον παραμείνουν εργαζόμενοι, ασχέτως ποιος βρίσκεται στη Δημαρχία. Κι αν κάποιος είναι “τεμπέλης” όπως διαδίδεται, υπάρχουν οι αρμόδιοι προϊστάμενοι και διευθυντές στις υπηρεσίες που ανήκουν για να τον αξιολογήσουν και να κινηθούν κατάλληλα. Και ενώ εδώ συμβαίνουν αυτά, στην υπόλοιπη Ελλάδα οι εργαζόμενοι “χαίρουν” κάθε στήριξης ακόμα και από τους ίδιους τους δημάρχους και τα δημοτικά συμβούλια που συνομολογούν ότι οι Δήμοι πάσχουν από ανθρώπινο δυναμικό και κανένας εργαζόμενος δεν περισσεύει. Προφανώς εδώ στο Μεσολόγγι ο Δήμος δεν έχει ανάγκη, είναι πλήρης και συνεπώς δεν προτίθεται να αντικαταστήσει τις απώλειες αυτές.
Το πιο λυπηρό, όμως όλων, είναι ότι την 1η Φεβρουαρίου η πρόεδρος του Πρωτοδικείου Μεσολογγίου αποφάσισε με σχεδόν εμμονικό τρόπο, την “πρωτοφανή” ομολογουμένως από τους νομικούς, παύση της υπάρχουσας προσωρινής διαταγής για παραμονή στην εργασία τους οι εργαζόμενοι, εν μέσω αποχής του δικηγορικού συλλόγου Μεσολογγίου, παρότι η ημερομηνία εκδίκασης των υποθέσεων αναβλήθηκε για τέλος του Ιουνίου. Αυτό, τη στιγμή που σε άλλες πόλεις παραμένουν μέχρι και έως το τέλος του έτους 2025! Αφορά περίπου 40 εργαζόμενους, οι περισσότεροι οικογενειάρχες, βασιζόμενοι σε αυτό το εισόδημα για επιβίωση. Άραγε θα εξακολουθήσουν να αποτελούν “πρωτοτυπία” οι υποθέσεις των εργαζόμενων στο Μεσολόγγι ή θα υπάρξουν παρόμοιες εξελίξεις και σε άλλες πόλεις; Η συνέχεια θα έχει ίσως λόγους να καταδείξει πρόσωπα και καταστάσεις…
Ως συμβασιούχοι του Δήμου που διεκδικούμε νομίμως εργασιακά μας δικαιώματα:
1. Καλούμε το σωματείο εργαζομένων του Δήμου Μεσολογγίου να πάρει επίσημα θέση στήριξης ή μη στήριξης προς τους εργαζομένους, με κάθε αιτιολόγηση της θέσης του.
2. Καλούμε την ΠΟΕ – ΟΤΑ να στηρίξει τους εργαζόμενους με κάθε δυνατό τρόπο.
3. Καλούμε τη δημοτική αρχή Ιερής Πόλης Μεσολογγίου να πάρει επίσημα θέση απέναντι στους εργαζόμενους τεκμηριώνοντας την αναγκαιότητα ή μη για παραμονή των εργαζόμενων στο Δήμο μας. Εφόσον η αναγκαιότητα υπάρχει, να συνομολογήσει στο δημοτικό συμβούλιο όταν τεθεί το αντίστοιχο αίτημα.
Και για να προλάβουμε τη γνωστή φράση “να γίνουν προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ”, παίρνοντας θέση από πλευράς μας, συμφωνούμε ότι όντως είναι η πιο ενδεδειγμένη διαδικασία, που δυστυχώς κωλυσιεργεί επί χρόνια από την ίδια την κυβέρνηση. Δε νομιμοποιεί, όμως, εργαζόμενοι που από επαναλαμβανόμενες συμβάσεις έχουν αποκτήσει εμπειρία και καλύπτουν πάγιες ανάγκες, να απομακρύνονται για να πάρουν τη θέση τους οι “επόμενοι”. Αυτό ακριβώς διεκδικούμε. Και εδώ καταθέτουμε αυτό που βιώσαμε και βιώνουμε.
Ακολουθήστε το Agrinio2Day στο Google News
